پژوهش حاضر با هدف تحلیل اثر ویژگی‌های کمیته حسابرسی، مالکیت نهادی و سودآوری بر تأخیر گزارش صورت‌های مالی در شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است؛ متغیری که به‌عنوان شاخصی کلیدی در ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی و میزان کارآمدی نظام راهبری شرکتی تلقی می‌شود. اهمیت موضوع از آن جهت است که تأخیر در انتشار صورت‌های مالی موجب کاهش ارزش اطلاعات، افزایش عدم‌تقارن اطلاعاتی، تضعیف اعتماد سرمایه‌گذاران و کاهش کارایی بازار می‌گردد. جامعه آماری شامل 133 شرکت طی دوره زمانی 1394 تا 1400 است که با روش حذف سیستماتیک انتخاب و داده‌های آن‌ها از صورت‌های مالی حسابرسی‌شده و اطلاعات منتشره در سامانه کدال استخراج شده است. روش پژوهش، توصیفی–همبستگی و از نوع کاربردی است و برای تحلیل داده‌ها از مدل رگرسیون چندمتغیره در بستر داده‌های تابلویی استفاده شده است. آزمون‌های چاو و هاسمن برای تعیین نوع مدل، به‌کارگیری الگوی اثرات تصادفی را تأیید کردند و مانایی متغیرها با آزمون لوین–لین–چو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کمیته حسابرسی تأثیر منفی و معناداری بر تأخیر گزارشگری مالی دارد و افزایش کارآمدی آن موجب کاهش فاصله زمانی میان پایان سال مالی و انتشار صورت‌های مالی می‌شود. همچنین، مالکیت نهادی نیز تأثیر منفی و معناداری بر تأخیر گزارشگری دارد، به‌گونه‌ای که حضور سرمایه‌گذاران نهادی با نقش نظارتی فعال، انگیزه شرکت‌ها برای ارائه به‌موقع گزارش‌ها را افزایش می‌دهد. یافته‌ها همچنین بیانگر آن است که سودآوری شرکت‌ها با تأخیر گزارشگری رابطه منفی و معنادار دارد، زیرا شرکت‌های سودده تمایل بیشتری به افشای سریع اطلاعات دارند. در مجموع، نتایج پژوهش تأکید می‌کند که ارتقای سازوکارهای حاکمیت شرکتی و بهبود ساختار گزارشگری مالی می‌تواند به کاهش تأخیر اطلاعات، افزایش شفافیت و بهبود اعتماد سرمایه‌گذاران منجر شود.

ویژگی های کمیته حسابرسی تاخیر گزارش های صورت های مالی مالکیت نهادی سودآوری